Jeżówki są roślinami zaliczającymi się do rodziny Asteraceae.
Ich rodzimym środowiskiem są dzikie prerie Ameryki Pólnocnej. Odkrywcami właściwości leczniczych byli rdzenni mieszkańcy Ameryki. W ogrodach po raz pierwszy pojawiły się w roku 1799. 
Jak wiadomo jeżówki mają szerokie zastosowania w ziołolecznictwie. Działają między innymi antyseptycznie, przeciwzapalnie, a echinacea purpurea stosowana jest w dzisiejszych czasach przy przeziębieniach i opryszczce.

Rodzaj Echinacea dzieli się na kilka gatunków:

- Echinacea purpurea- Jeżówka purpurowa
- Echinacea pallida- Jeżówka blada
- Echinacea paradoxa- Jeżówka żółta
- Echinacea angustifolia- Jeżówka wąskolistna
- Eachinacea tennesseensis- Jeżówka tenesyjska
- Echinacea hybrida- botaniczny kultywar

W naszych ogrodach najczęściej sadzony jest gatunek E. purpurea.
Jest byliną krótkowieczną.

Jeżówki są roślinami, które bardzo dobrze radzą sobie podczas polskich zim. 
Trzeba im zapewnić odpowiednie warunki. 
Najczęściej popełnianym błędem jest sadzenie roślin razem z torfem, w którym rośnie sadzonka. Torf ma bardzo wysokie właściwości absorbcyjne, co wczesną wiosną nie jest dobrą cechą.
Aby uchronić się przed uśmierceniem rośliny w ten sposób zaleca się wystrząśnięcie lub wypłukanie torfu z bryły korzeniowej przed posadzeniem na miejsce stałe. 
Rośliny w tym czasie nie posiadają jeszcze nadziemnych części i nie są w stanie wykorzystać nadmiaru wody, która zalegając w korzeniach doprowadza do gnicia. 


Idealnym stanowiskiem dla jeżówek jest miejsce w pełnym nasłonecznieniu. Rozkwitają od końca czerwca i kwitną do mrozów.
Rośliny te znakomicie radzą sobie w niedoborami wody i składników odżywczych. 
Nie wymagają również specjalnych zabiegów, jednakże tuż po posadzeniu młodych sadzonek zaleca się usunięcie pierwszych kwiatostanów. 
Ma to na celu wzmocnienie bryły korzeniowej i nakierowanie rośliny na procesy ukorzeniania. 
Pamiętajmy, że dobry i zdrowy system korzeniowy to lepsze zimowanie i piękniejsze kwitnienie. 

Najlepsze podłoże dla jeżówek to przepuszczalna ziemia z dodatkiem gliny ( nie za dużo, glina zatrzymuje wodę )

Rozmnażanie jeżówek

Więcej tych wspaniałych roślin możemy pozyskać na dwa sposoby: metodą generatywną i wegetatywną. 
Nasiona jeżówek zbieramy w momencie kiedy szyszka- jeż, jest już brązowy i nasiona same się obsypują, a następnie: 

- możemy wysiać od razu do pojemników i zostawić je w zacisznym miejscu całą zimę
- umieścić nasiona w zamrażarce i następnie wysiać je w lutym na parapety bądź w kwietniu w inspekcie. 

Ciekawostki:

-> Nasiona jeżówek odmianowych nie potwarzają cech macierzystych- 98%, ale mogą wyjść ciekawe mieszanki
-> Odmiany pełne nie zawiązują plennych nasion ( w 95%)

Drugą metodą jest pozyskanie sadzonek przez podział kępy.
Tutaj istnieją dwie szkoły. Podział kępy wczesną wiosną, po rozpoczęciu procesów wegetacji, lub wczesną jesienią. 
Inna szkoła to oddzielanie przyrostów od rośliny matecznej kiedy już rozwiną się liście (tak jak na zdjęciu)



Ogrodnicy dzielą jeżówki na odmiany puste, półpełne i pełne.
Różnią się one od siebie kwiatostanami. 
 

Odmiany półpełne i pełne powinno się otoczyć specjalną troską. 
Są one mniej trwałe od jeżówek pustych. Zaleca się podział kępy po 2-3 latach, aby nie zaginęła.

Pielęgnacja jesienią.

Istenieje grono ogrodników, którzy przed zimą zalecają ścięcie pędów jeżówek na wysokości 6-8cm nad gruntem.
Ma to zabobiec rozwojowi chorób grzybowych.
Jeżeli pozostawimy nasiona, młode siewki jeżówek pojawią się wiosną :)